Ang pamimili ba o shopping ay isang addiction para sa kababaihan?
Sa aking palagay, masyadong sexist o pabor sa kabilang kasarian ang pananaw na ito dahil kahit kalalakihan ay maaaring maging addict sa pamimili. Natural lang na ang kababaihan ang mas malimit mamili sa supermarket o kailangang magpunta sa mall para sa ibang bagay kayat sila tuloy ang napagbibintangan.
Sang-ayon na rin sa kaalaman ng aking maybahay tungkol sa kababaihan, may mga babae na:
– nasa sistema “genes” na mula sa kapanganakan ang pamimili at paggastos
– natututo sa kanilang nakikita sa TV o babasahin o ibang babae
– nababagot kaya ginagamit ang shopping bilang outlet
– sadyang mahilig maghanap ng magagandang mabibili.at “sale”
Mapapansin na may mga bata rin na sa murang edad pa lamang ay mahilig na sa mga magagandang damit, sapatos at iba pang mamahaling bagay. Kadalasan, pipiliin ng mga batang ito hanggang sa kanilang paglaki ang madalsa na pamimili dahil sa ganitong paraan nila natutugunan ang kanilang mga interes o “curiosity”.
Kung mahilig ding mag-shopping ang kanilang mga magulang, mas lalo pa nilang kahihiligan ang ganitong “inborn trait.” Kung walang hilig ang mga magulang sa pamimili, mas malaki ang tsansang hindi makikilala ng mga bata ang gawaing ito.
May mga babae kasi na sa sobrang pagkabagot sa bahay ay nagiging paboritong pampalipas oras ang window-shopping sa mga mall lalo pa ngayong panahon ng tag-init. Katwiran nila, nag-iikot sila sa mga pamilihan para maghanap ng mga mura, bargain sale, atbp.
Hindi ako isang psychiatrist kaya hindi ko alam kung ano ang mga siyentipikong paliwanag sa pagiging “shopaholic” ng isang tao. Pero gagamitin ko ang aking sentido komon (common sense) sa pagbibigay-payo.
Para sa mga babaing gustong itigil ang kanilang pagkaadik sa shopping, pinakamainam na simula ang itigil na ang paggamit ng credit card at magdala lamang ng sapat na halagang cash sa araw-araw. Sa ganitong paraan, hindi matutuksong bumili kahit pa napakalakas ng temptasyon. Ikalawa, kailangang tanggapin ng isang tao sa kanyang sarili na isa na siyang “shopaholic”. Ikatlo, mahalagang maging seryoso ang pagnanais na itigil ito at hangga’t maaari ay magkaroon ng target na panahon. Higit sa lahat, dapat pag-usapan ito ng buong pamilya.
Dapat maging bahagi ang asawa at mga anak na proseso ng pagbabadyet. Mahalagang linawin kung magkano ang kinikita ng pamilya para malaman na hindi kakayaning bumili ng mga bagay na hindi kailangan. Sa ganitong paraan, maiisip ng bawat miyembro na malalagay sa alanganin ang pag-iipon ng pamilya kung hindi susundin ang budget. Gamitin ang pormulang ito: Income minus Savings equals Expenses (Kita bawasan ng Ipon ay Gastusin). Sana ay may “Vacation Fund” rin na kung saan ang mga extrang naipon ay ilalagay para lahat ay magtutulungan na bawasan ang gastos.
Pagsikapang magdagdag ng kaalaman tungkol sa usaping pinansiyal. Dumalo sa mga seminars ng Colayco Foundation. Pumunta sa aming website http://www.colaycofoundation1.com/calendar.